Duke Ellington – piano
Willi Cook en Cat Anderson – trompet
Clark Terry – trompet en flugelhorn
Ray Nance – trompet, viool en zang
Britt Woodman, Quentin Jackson, John Sanders – trombone
Jimmy Hamilton – klarinet, tenorsax
Russell Procope – klarinet, sopraansax en altsax
Johnny Hodges – altsax
Paul Gonsalves – tenorsax
Harry Carney – klarinet, altsax en baritonsax,
Jimmy Woode – contrabas
Sam Woodyard – drums
Jimmy Grissom – zang
Doctor Jazz heeft in 2015 het concert van de Count Basie big band in het Kurhaus in Scheveningen uit 1954 uitgebracht. Dan mag natuurlijk een live opname van het orkest van Duke Ellington niet ontbreken. Aan die voorwaarde heeft dit label voor klassieke Jazz nu in de overtreffende trap voldaan. In eerste instantie hadden ze een Ellington cd samengesteld, maar die opnamen waren grotendeels al eens uitgebracht, bleek uit gegevens van de Zweedse Ellington Society. Een van de leden van die Society schoot te hulp met de opnamen van een concert. Die lag al vijftien jaar op de plank. Voor het uitbrengen van de Ellington cd werd de Engelse muziekrecensent en radio man Steve Voce uitgenodigd om de linernotes te schrijven. ‘Tovenaar’ Harrie Coster moest aan de bak om de restauratie van de muziek rond te krijgen. Dat is hem buitengewoon goed gelukt. De sound van de muziek is bijna ruimtelijk te noemen. De uitstekende opname apparatuur en de uitstekende akoestiek van de universiteitszaal is daar ook debet aan.
Het concert met de beroemde 27 chorussen van Paul Gonsalves in ‘Diminuendo and Crescendo in Blue’, tijdens het Newport Jazzfestival vond plaats op 7 juli 1956. Dit concert werd op vijf dagen eerder 2 juli opgenomen in de Hill Auditorium Ann Harbor, Michigan. Een uur gaans ten westen van Detroit opgenomen.
Als je die twee concerten met elkaar vergelijkt, dan zijn er natuurlijk stukken die tijdens beide concerten zijn gespeeld. Maar toch was dit een heel ander concert. Er werden stukken gespeeld die zelden werden uitgevoerd. Het boek van de Band blijkt dan uitgebreider te zijn dan je vermoedt. De Duke had er duidelijk plezier in, verkocht wisecracks en de stukken werden heel relaxed gespeeld.
Het concert is echt een showcase geworden voor de solisten: ze kregen de tijd om hun solo neer te zetten. ‘Take The ‘A’ Train’ bijvoorbeeld werd ook hier uitgebreid ingeleid door de pianist van de band, Ray Nance zong de tekst en soleerde daarna op trompet. Ellington laat dan Paul Gonsalves uitgebreid aan het woord. Geen 27 chorussen, zoals vijf dagen later in Newport, maar toch een gedreven solo van de tenorsaxofonist.
Harry Carney soleert in: ‘Sophisticated Lady’ Maar ook in ‘V.I.P. Boogie’. Ray Nance schittert ook in ‘Satin Doll’ en Cat Anderson mag zijn kunsten vertonen in ‘La Virgen de la Macarena’. Jimmy Hamilton in Stompin’ at the Savoy en heeft zijn eigen feature in ‘Clarinet Melodrama’.
In ‘Jam with Slam’ komen nagenoeg alle solisten aan bod en Johnnie Hodges komt aan het eind als hoogtepunt voor de microfoon. Volgens Ellington “…de meest geïmiteerde saxofonist ter wereld.” . Hij schittert in ‘Prelude to a Kiss’ en in ‘Things ain’t what they used to be’ Ook dit nummer wordt ingeleid door de ‘pianoplayer of the band’.
Je mag deze cd zien als een helder uitgelicht schilderij van een van de mooiste Ellington Bands. Een onmisbaar document voor elke Ellingtonliefhebber en zeer geschikt als eerste kennismaking met dit monument van een jazz orkest. Dan ben je meteen door en door verwend.
Uitgebracht door: Doctor Jazz
Prijs: voor abonnees is 15,95 (inclusief verzendkosten)
Niet abonnees 17,95 (inclusief verzendkosten)
Te Bestellen bij: Doctor Jazz